تعیین مسیر بهینه حفاری در یکی از میادین خلیج‌فارس به کمک مدل مکانیکی زمین

ناپایداری دیواره چاه به‌عوان یکی از اصلی‌ترین مشکلات در ضمن حفاری، مطرح است. این پدیده سبب اتلاف وقت و تحمیل هزینه‌های اضافی بر کارفرما می‌گردد. بر این اساس تلاش فراوانی برای رفع این مشکل صورت گرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا با ساخت مدل مکانیکی زمین برای ناحیه مخزنی و استفاده از معیار شکست‌های متفاوت، ناپایداری دیواره بررسی گردیده و مسیری پایدار برای جلوگیری از مشکلات مربوط به آن، معرفی شود. بدین‌منظور نخست خواص مکانیکی سنگ به کمک داده‌های لاگ و مغزه برای ناحیه مخزنی محاسبه شد. در ادامه اندازه و جهت تنش‌های برجا در منطقه و در این سازند به کمک لاگ چگالی، چند ضلعی تنش، اطلاعات شکست دیواره و گزارشات حفاری به‌دست آمد. سپس سه معیار شکست به کار بسته شد و پنجره گل برای تمامی مسیرهای ممکن محاسبه گردید تا مسیر بهینه برای ورود به لایه مخزنی، معین و اثر انتخاب معیار بر تعیین آن روشن گردد. معیارهای شکست مورد استفاده شامل مور – کولمب، به‌عوان رایج‌ترین معیار و موگی– کولمب و لید تصحیح شده، با قابلیت استفاده از تنش میانی می‌باشند. بررسی نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد، بهینه‌‌ترین مسیر برای حفاری در این لایه، مسیری با شیب °60 وآزیموت 70 تا °80 است. همچنین مشخص شد که انتخاب معیار شکست، تاثیری بر تعیین مسیر بهینه ندارد هرچند معیارهای مختلف مقادیر متفاوتی را برای پنجره گل پیش‌بینی می‌کنند.